XABALDORREN HERIOTZEA Adixkide bat bazen orotan bihotz bera Poesiaren hegoek sentimentuzko bertsoek Antzaldatzen zutena Plazetako kantari bakardadez josia Hitzen lihoa iruten bere barnean irauten Oiñazez ikasia, ikasia Nun hago, zer larretan Urepeleto artzaina Mendi hegaletan gora Oroitzapen den gerora Ihesetan joan hintzana (berriz) Hesia urraturik libratu huen kanta Lotura guztietarik gorputzaren mugetatik Aske senditu nahairik Azken hatsa huela bertsorik sakonena Iñoiz esan ezin diren estalitako egien Oihurik bortitzena, bortitzena. Nun hago... |